با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن ایرانی تاریخ

نوع مقاله : pajoheshi

نویسندگان

1 دانشیار دانشگاه خوارزمی

2 دانشجوی دکتری

چکیده

شهر اصفهان در مرکز فلات ایران، اقلیم مناسب و شرایط اقتصادی و راهبردی قابل اعتنایی دارد. این شرایط ضمن تاثیرگذاری بر ساختار حیات جمعی ساکنان شهر، در سیر تحول تاریخی آن نیز موثر بوده است. اصفهانِ اواخر دوران ساسانی از مراکز مهم تجاری، کشاورزی و نظامی ایران بود و این اهمیت تا حدی است که یزدگرد سوم به هنگام گریز در برابر اعراب، به اصفهان وارد شد، اما شرایط موجود را به نفع خویش ندید. اعراب نیز، پس از گشودن مرزهای بیرونی ایران، فتح اصفهان را نخستین هدف خویش در درون فلات مرکزی برگزیدند و این شهر پراهمیت را به صلح تصرف کردند. درحالی‌که مسلمانان در فتوحات خود در ایران با مقاومت مردم شهری مواجه بودند و در مواضع چندی به تصرف مجدد شهرها مجبور می‌شدند، فتح اصفهان آسان‌ترانجام گرفت و واکنش‌های مردمی بعدی درپی نداشت. در همین جهت، مسئله نوشتار حاضر تبیین موقعیت ممتاز اصفهان و اهمیت آن در فاصله زمانی اواخر حکومت ساسانیان و اوایل دوران اسلامی و نیز تشریح زمینه‌‌های فتح آن در قیاس با فتح سایر شهرهای بزرگ ایران توسط اعراب است. یافته‌های تحقیق که با بررسی منابع تاریخی و تاریخ نگاری و به شیوه کتابخانه ای به دست آمده و تفسیر شده است نشان می‌دهد که اصفهان به عنوان شهری برخوردار، خوش موقعیت و مرکز توجه طبقات ممتاز ساسانی، تحت تأثیر عوامل مختلفی فتح شده که در این میان سلوک آگاهانه و مصلحت جویانۀ اقشار شهری در برخورد مسالمت آمیز با فاتحان سهم به سزایی داشته است.

کلیدواژه‌ها

ابن خلدون، عبدالرحمن (1363). تاریخ ابن خلدون. جلد دوم. ترجمه عبدالمحمد آیتی. تهران: موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی.
اجتهادی، ابوالقاسم (1363). وضع مالی و مالیه مسلمین، تهران: سروش.
اصفهانی، حافظ ابونعیم (1377). ذکر اخبار اصفهان. ترجمه نورالله کسایی. تهران: سروش.
اصفهانی، حمزه ابن حسن (1367). تاریخ پیامبران و شاهان. ترجمه جعفر شعار. تهران: امیرکبیر.
آلتهایم فرانتس و روت استیل (1382). تاریخ اقتصادی دولت ساسانی. ترجمه هوشنگ صادقی. تهران: علمی و فرهنگی.
بارتولد و. (1386). تذکره جغرافیای تاریخی ایران. ترجمه حمزه سردادور. تهران: توس.
بلاذری، احمد بن یحیی (1367). فتوح البلدان. ترجمه محمد توکل. تهران: نشر نقره.
دینوری، ابوحنیفه (1366). اخبار الطوال. ترجمه محمود مهدوی دامغانی. تهران: نشر نی.
ربانی‌خوراسگانی، مینا (1370). بررسی وضعیت جغرافیایی منطقه مرکزی شهر اصفهان. اصفهان: دانشگاه اصفهان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد جغرافیا.
سازمان برنامه و بودجه استان اصفهان (1372). آمارنامه استان اصفهان در سال 1372.
سرفراز، علی‌اکبر و فریدون آورزمانی (1380)، سکه‌های ایران. تهران: سمت.
سیرو،  ماکسیم (1949). کاروانسراهای ایران. ترجمه عیسی بهنام. قاهره: انجمن شرق‌شناسی.
صدیقی،غلامحسین (1372). جنبش‌های دینی ایرانی در قرون دوم و سوم هجری. تهران: پاژنگ.
طبری، محمد ابن جریر (1375). تاریخ طبری. جلد5. ترجمه ابوالقاسم پاینده. تهران: اساطیر.
فرای، ریچارد (1373). میراث باستانی ایران. ترجمه مسعود رجب‌نیا. تهران: انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
کریستن، سن آرتور (1367). ایران در زمان ساسانیان. ترجمه رشید یاسمی. تهران: امیرکبیر.
کولسنیکف آ. ا. (1389). ایران در آستانه سقوط ساسانیان. ترجمه محمدرفیق یحیایی. تهران: کندوکاو.
گرانتوسکی و دیگران (1359). تاریخ ایران از زمان باستان تا امروز. ترجمه کیخسرو کشاورزی. تهران: پویش.
مافروخی، فضل بن سعد (1385). محاسن اصفهان. ترجمه حسین بن محمد آوی. به کوشش عباس اقبال. اصفهان: سازمان فرهنگی و تفریحی شهرداری.
محمدی ملایری، محمد (1384). فرهنگ ایرانی پیش از اسلام. تهران: توس.
مستوفی، حمدالله (1381). نزهة القلوب. تصحیح محمد دبیرسیاقی. قزوین: حدیث امروز.
مسعودی، علی بن الحسین (1370). مروج الذهب. جلد یکم. ترجمه ابوالقاسم پاینده. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
منتظر القائم، اصغر (1377). «نخستین فاتح اصفهان بعد از اسلام». مجله علمی- پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان. دوره دوم. شماره پانزدهم.
میناسیان، کارو اون (1387). شاه دژ ارگ بلند نام اصفهان.ترجمه ابوالقاسم سری. تهران: اساطیر.
ناصرخسرو (1372). سفرنامه ناصرخسرو. به کوشش نادر وزین پور. تهران: علمی و فرهنگی.
یار شاطر، احسان (1389). تاریخ ایران کمبریج.  جلد سوم قسمت دوم. ترجمه حسن انوشه. تهران: امیرکبیر.
یعقوبی علی بن واضح (1356). البلدان. ترجمه محمد ابراهیم آیتی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.