نوع مقاله : pajoheshi

نویسندگان

• مجتبی سلطانی احمدی ¹
• ایرج سوری ²
• مصطفی گوهری فخرآباد ³

¹ گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشگاه پیام نور ، تهران، ایران.

² پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

³ گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

در حوزه‌ی تاریخ­نگاری لرستان دوره‌ی پهلوی، تاکنون پژوهشی برای تعیین حوزه­های موضوعی و روش­شناسی صورت نپذیرفته است. هدف از این پژوهش بررسی و آسیب‌شناسی آثار به جا مانده درباره‌ی تاریخ لرستان دوره‌ی پهلوی (1320- 1357) و نقد سبک‌های نگارشی رایج آن زمان از جهت روش و محتوا است. ویژگی عمومی تاریخ‎نگاری موجود، بررسی شخصیت­ها، نهادها و سازمان­ها است که بیشتر تاریخ سیاسی را پوشش می­دهد و کمتر به تاریخ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری می‌پردازد. لذا نقد و ارزیابی علمی این آثار به منظور تولیدات علمی مطلوب و ارتقا پژوهش‌های حوزه‌ی تاریخ محلی لرستان حایز اهمیت است. یافته‎های پژوهش حاکی از این است که سه گونه‌ی اصلی تاریخ­نگاری قابل شناسایی است: تاریخ­نگاری شخصیت­محور یا تک­نگاری، تاریخ­نگاری رسمی با محتوای آثار و تألیفات (کتب) و تاریخ­نگاری شفاهی. در این آثار از تاریخ اجتماعی مردم لرستان ازجمله عرایض مردمی به نمایندگان مجلس که منبع نیکویی در این ­باره هستند، غفلت شده است. مشکل دیگر در عرصه‌ی تاریخ­نگاری این دوره، پراکندگی داده­ها و منابع اطلاعاتی است. نبود پایگاه اسنادی مستقل خاص استان، دسترسی به داده‎های کافی برای تولیدات علمی را با مشکلات بی­شماری روبرو کرده است.
 

کلیدواژه‌ها

• لرستان
• عصر پهلوی دوم
• تاریخ‌نگاری
• روش‌شناسی
• آسیب‌شناسی

موضوعات

• تاریخ های محلی ایران

عنوان مقاله [English]

Criticism and pathology of Lorestan historiography in the second Pahlavi era (1357-1320)

نویسندگان [English]

• mojtaba soltani ahmadi ¹
• Iraj Soori ²
• mostafa gohari fakhrabad ³

¹ Department of The History and Civilization ‎of Islamic Nation, Payame Noor University ‎‎(PNU), Tehran, Iran‎.

² 2History of Humanities and Cultural Studies ‎Research Institute, Tehran, Iran.‎

³ history of islamic culture and civilization, faculty of theology, ferdowsi university of mashhad, mashhadT iran

چکیده [English]

In the field of historiography of Lorestan in the second Pahlavi era, no research has been done to determine the subject areas and methodology. The purpose of this research is to study and analyze the remaining works about the history of Lorestan during the Pahlavi period (1357-1320) and to criticize the common writing styles of that time in terms of method and content. The general feature of existing historiography is the investigation of personalities, institutions and organizations, which mostly covers political history and less deals with social, economic, cultural and artistic history. Therefore, the scientific criticism and evaluation of these works is important for the purpose of the desired scientific productions and the promotion of researches in the field of local history of Lorestan. The findings indicate that three main types of historiography can be identified: character-oriented historiography or monograph, official historiography with the content of works and compositions (books), and oral historiography. In these works, people of Lorestan’s social history, including the petitions of the people to the members of parliament, which are a good source in this regard, have been neglected. Another problem in the field of historiography of this period is the dispersion of data and information sources. The lack of an independent document database specific to the province has made difficult to access to sufficient data for scientific productions.

کلیدواژه‌ها [English]

• Lorestan
• second Pahlavi era
• historiography
• methodology
• pathology