زهرا جهان؛ علی ناظمیان فرد
دوره 6، شماره دوم - پیاپی 12 - بهار و تابستان 97 ، فروردین 1397، ، صفحه 63-78
چکیده
بغداد، دارالخلافة عباسیان که شماری از فرقهها و نحلهها را در خود جای داده بود، در سدة چهارم هجری که آلبویه بر آن سلطه یافت، صحنه نزاع و کشمکش میان شیعیان و سنیان گردید. این مجادلات، از عرصهها و مراکز فرهنگی آغاز و به تدریج، به صحنههای اجتماعی کشیده شد و آرامش مدنی را بر هم زد. درست است که بیشتر فرقههای اسلامی در طول تاریخ با ...
بیشتر
بغداد، دارالخلافة عباسیان که شماری از فرقهها و نحلهها را در خود جای داده بود، در سدة چهارم هجری که آلبویه بر آن سلطه یافت، صحنه نزاع و کشمکش میان شیعیان و سنیان گردید. این مجادلات، از عرصهها و مراکز فرهنگی آغاز و به تدریج، به صحنههای اجتماعی کشیده شد و آرامش مدنی را بر هم زد. درست است که بیشتر فرقههای اسلامی در طول تاریخ با یکدیگر اختلاف نظر داشتهاند؛ اما در این مقطع تاریخی، اختلافها و منازعات شیعه و سنی نمود عملی بیشتری یافت و کمتر سالی بدون درگیری آنها سپری میشد. این پژوهش با تکیه بر روش کیفی و رویکرد توصیفی ـ تحلیلی، میکوشد تا با شناسایی زمینهها و عواملی که در تکوین، تشدید و کاهش منازعات میان شیعیان و سنیان در این مقطع زمانی ایفای نقش مینمودند، به تبیین آنها بپردازد