TY - JOUR ID - 9663 TI - تبیین جمعیت‌شناسی شیراز در دوره ایلخانان مغول (623 ق-736ق) JO - پژوهشنامه تاریخ های محلی ایران JA - LHST LA - fa SN - 2345-2390 AU - بحرانی پور, علی AU - مودت, لیدا AU - توکلیان, علی AD - دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران AD - استادیار گروه تاریخ دانشگاه شیراز، شیراز AD - دانشجوی دکتری تاریخ ایران دوره اسلامی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 10 IS - شماره دوم - پیاپی20- بهار و تابستان 1401 SP - 103 EP - 116 KW - جمعیت‌شناسی KW - سلغریان KW - مغولان KW - شیراز KW - مهاجرت DO - N2 - یکی از مهم‌ترین پیامدهای یورش و استیلای مغولان بر ایران در قرن هفتم هجری (13م) نوسانات شدید جمعیتی در ایالت‌های مختلف بود. در این میان شیراز به‌عنوان مرکز ایالت پارس در زیر فرمان اتابکان فارس، علی‌رغم نبود وحدت سیاسی و تفرقۀ داخلی توانست از یورش وایرنگر مغول و تبعات ناشی از آن در امان بماند. این مقاله بر آن است تا ساختار جمعیتی و عوامل تأثیرگذار بر رشد و کاهش جمعیت شیراز را به روش توصیفی تحلیلی و براساس اطلاعات کتابخانه‌ای و میدانی (گورستان‌ها) بررسی کند. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد که شیراز تا روزگار اتابک ابوبکر به‌دلیل هجوم مهاجران از شهرهای بزرگ آسیب‌دیده از حملات مغولان و امنیت داخلی شاهد افزایش جمعیت بود. اما جنگ‌ها و ناامنی‌ها پس از اتابک ابوبکر رخ داد. حملات نکودریان (6۷۷ و 6۸۰ ق)، قحطی (۶۸۰ق) و بیماری‌های واگیردار ( 698 ق) و... از میزان جمعیت شیراز کاست و جمعیت سیر نزولی گرفت اما در زمان ابواسحاق اینجو (۷۵۲-۷۲۵). ابن‌بطوطه شیراز را پرجمعیت و پررونق یافت. UR - https://localhistories.journals.pnu.ac.ir/article_9663.html L1 - https://localhistories.journals.pnu.ac.ir/article_9663_4f5a096fd17cbe50b7d0e4e2ead6fc56.pdf ER -