تاریخ های محلی ایران
مجتبی سلطانی احمدی؛ ایرج سوری؛ مصطفی گوهری فخرآباد
چکیده
در حوزه‌ی تاریخنگاری لرستان دوره‌ی پهلوی، تاکنون پژوهشی برای تعیین حوزههای موضوعی و روششناسی صورت نپذیرفته است. هدف از این پژوهش بررسی و آسیب‌شناسی آثار به جا مانده درباره‌ی تاریخ لرستان دوره‌ی پهلوی (1320- 1357) و نقد سبک‌های نگارشی رایج آن زمان از جهت روش و محتوا است. ویژگی عمومی تاریخنگاری موجود، بررسی شخصیتها، نهادها ...
بیشتر
در حوزه‌ی تاریخنگاری لرستان دوره‌ی پهلوی، تاکنون پژوهشی برای تعیین حوزههای موضوعی و روششناسی صورت نپذیرفته است. هدف از این پژوهش بررسی و آسیب‌شناسی آثار به جا مانده درباره‌ی تاریخ لرستان دوره‌ی پهلوی (1320- 1357) و نقد سبک‌های نگارشی رایج آن زمان از جهت روش و محتوا است. ویژگی عمومی تاریخنگاری موجود، بررسی شخصیتها، نهادها و سازمانها است که بیشتر تاریخ سیاسی را پوشش میدهد و کمتر به تاریخ اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری میپردازد. لذا نقد و ارزیابی علمی این آثار به منظور تولیدات علمی مطلوب و ارتقا پژوهشهای حوزه‌ی تاریخ محلی لرستان حایز اهمیت است. یافتههای پژوهش حاکی از این است که سه گونهی اصلی تاریخنگاری قابل شناسایی است: تاریخنگاری شخصیتمحور یا تکنگاری، تاریخنگاری رسمی با محتوای آثار و تألیفات (کتب) و تاریخنگاری شفاهی. در این آثار از تاریخ اجتماعی مردم لرستان ازجمله عرایض مردمی به نمایندگان مجلس که منبع نیکویی در این باره هستند، غفلت شده است. مشکل دیگر در عرصهی تاریخنگاری این دوره، پراکندگی دادهها و منابع اطلاعاتی است. نبود پایگاه اسنادی مستقل خاص استان، دسترسی به دادههای کافی برای تولیدات علمی را با مشکلات بیشماری روبرو کرده است.
