فاطمه زینلی*؛ محمدرضا علم
دوره 5، شماره اول-پیاپی9-پاییز و زمستان95 ، اسفند 1395، ، صفحه 23-41
چکیده
اجرای قانون اصلاحات ارضی در سال 1341، علیرغم نقائص فراوان، در نخستین گام، لغو نظام زمینداری سنتی و روابط ارباب ـ رعیتی را به دنبال داشت. تقسیم اجباری زمین و، به تبع آن، از دست رفتنِ منابع قدرت سیاسی، اجتماعی و اقتصادیِ مالک و رئیس ایل باعث شد تا در برخی از مناطق جنوب، از جمله منطقة بویراحمد، که همچنان مناسبات کهن ایلی حکمفرما بود، ...
بیشتر
اجرای قانون اصلاحات ارضی در سال 1341، علیرغم نقائص فراوان، در نخستین گام، لغو نظام زمینداری سنتی و روابط ارباب ـ رعیتی را به دنبال داشت. تقسیم اجباری زمین و، به تبع آن، از دست رفتنِ منابع قدرت سیاسی، اجتماعی و اقتصادیِ مالک و رئیس ایل باعث شد تا در برخی از مناطق جنوب، از جمله منطقة بویراحمد، که همچنان مناسبات کهن ایلی حکمفرما بود، مالکان سنتی اقدام به شورش کنند. مقالة حاضر بر آن است، که با روش اسنادی ـ کتابخانهای و با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی، شورش دو تن از مالکان سنتی، در منطقة بویراحمد، به نامهای عبدالله ضرغامپور و ناصر طاهری، را بررسی و ماهیت شورش آنها را اثبات کند. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که دلیل این شورشها از ابتدا مقاومت خوانین در برابر اصلاحات ارضی بوده که در مراحل آخر، اشخاصی با رویکرد مذهبی نیز در این جریان شرکت کردند.