عباس رضایی؛ قباد منصوربخت
چکیده
خلیج فارس، به عنوان راه دریایی ایران به جهان و بالعکس، در بیشتر ایام تاریخ، تحت حاکمیت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ایران بوده است. این حاکمیت نتیجۀ طبیعی و منطقیِ اقدامِ بزرگترین کشور واقع در سواحل شمالی خلیج فارس در دفاع از موجودیت و امنیت خود بهشمار میآمده است که به صورت بلامعارض در بیشتر دورههای تاریخی، جریان داشته است. با ...
بیشتر
خلیج فارس، به عنوان راه دریایی ایران به جهان و بالعکس، در بیشتر ایام تاریخ، تحت حاکمیت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ایران بوده است. این حاکمیت نتیجۀ طبیعی و منطقیِ اقدامِ بزرگترین کشور واقع در سواحل شمالی خلیج فارس در دفاع از موجودیت و امنیت خود بهشمار میآمده است که به صورت بلامعارض در بیشتر دورههای تاریخی، جریان داشته است. با ظهور استعمار و ورود قدرتهای استعمارگر اروپایی؛ پرتغال، اسپانیا، هلند و انگلیس به خلیج فارس، حاکمیت ایران در خلیج فارس معارض پیدا کرد و ایران را با یکی از بزرگترین مسائل دوران جدید روبهرو ساخت. تداوم این امر به کاهش قدرت ایران و تثبیت بیش از پیش قدرت انگلستان، و سرانجام بلامنازع شدن قدرت این کشور در سرتاسر خلیج فارس در عصر قاجاریه منجر شد. با حملۀ انگلستان به سواحل ایران و تصرف بوشهر در جریان جنگ هرات، معارضه با حاکمیت ایران در خلیج فارس و ایرانزدایی از این آبراهه بزرگ به اوج رسید. از این پس واکنش و تلاشهای گسترده ایرانیان برای حفظ حاکمیت در خلیج فارس و ارتقای جایگاه آن در ذهنیت ایرانیان از مجرای تولید مفاهیم، معانی و انگارههای متناسب با دوران جدید در قالب گفتار جدید خلیج فارسشناسی آغاز شد. یافتههای این تحقیق، بر اساس ترکیبی از روش علّی ـ عقلانی، نشان میدهد که مطبوعات دورۀ قاجاریه اصلیترین نقش را در ارتقای جایگاه خلیج فارس از منطقهای طبیعی به «عضو رئیسۀ پیکرۀ ایران» در قالب گفتار جدید خلیج فارسشناسی بر عهده داشتهاند.
قباد منصوربخت؛ رضا عبادی جامخانه؛ رضا شعبانی
دوره 6، شماره دوم - پیاپی 12 - بهار و تابستان 97 ، فروردین 1397، ، صفحه 229-252
چکیده
تاریخنگاری محلی، بازنمایی گذشته در مقیاس محلی و منطقهای است. ویژگی پژوهشهای اینگونه، محدودیت به لحاظ موضوعی، زمانی و مکانی است و این امر زمینه جزئینگری و پرداختن به تاریخ اجتماعی / تاریخ فرودستان را فراهم میآورد. امروزه محققان پیشینة این نوع تاریخنگاری در ایران را حتی به تکنگاریهای دورة جهانگشایی اعراب مسلمان ...
بیشتر
تاریخنگاری محلی، بازنمایی گذشته در مقیاس محلی و منطقهای است. ویژگی پژوهشهای اینگونه، محدودیت به لحاظ موضوعی، زمانی و مکانی است و این امر زمینه جزئینگری و پرداختن به تاریخ اجتماعی / تاریخ فرودستان را فراهم میآورد. امروزه محققان پیشینة این نوع تاریخنگاری در ایران را حتی به تکنگاریهای دورة جهانگشایی اعراب مسلمان میرسانند؛ اما بین تاریخنگاری محلی سنتی و نوین تمایزاتی وجود دارد که در محلینگاریهای اعتمادالسلطنه نمود یافته است. در همین راستا، پرسشهای اصلی پژوهش حاضر عبارتنداز: 1. اعتمادالسلطنه دارای چه شیوههای تاریخنگاری محلی است؟ 2. شاخصههای نوین تاریخنگاری محلی در عرض چگونه در آثار اعتمادالسلطنه نمود یافته است؟ 3. زندگانی عامة مردم در تاریخنگاری محلی اعتمادالسلطنه چه جایگاهی دارد؟ بنابراین هدف پژوهش بررسی شاخصههای نوین تاریخنگاری محلی اعتمادالسلطنه است. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و نتایج و یافتههای پژوهش نشان میدهد تاریخنگاری محلی در بعد عرضی، از خصوصیات بارز تاریخنگاری اعتمادالسلطنه بودهاست. نگاه عرضی یعنی نگاه خردبین به تاریخ فرودستان، توجه به انواع فقر، گردآوری دادهها به روش مطالعة میدانی، مشاهده و مصاحبه